De Kiyomizu-dera tempel is zoals beschreven in de Lonely Planet erg druk, maar ook erg leuk. Het wemelt van de fotogenieke kimono-dametjes, want de kledingverhuurbedrijfjes doen ook hier goede zaken. Sommige dames hebben zelfs geen Japans voorkomen maar wel een vet Amerikaans accent.
Overal kan je op altaartjes offeren, votiefjes kopen of een voorspelling laten doen. Dat doe je door tegen betaling van 200 yen een houten stokje uit een houten trommel te trekken en de bijbehorende voorspelling in Japanse karakters op te halen. Ook kan je je zorgen op een papier in de vorm van een mensengedaante schrijven en in een ton met water gooien. Als het papier opgelost is, zijn je zorgen dat ook. Het is al met al een vrolijke gezellige chaos.
Vanaf de tempel wandelen we door een stuk oud Kyoto naar Maruyama-koen (koen is park) met oud houten huizen met winkeltjes en theehuizen. In Kyoto is best wel veel bewaard gebleven. Een lekker windje speelt door de gemanicureerde pijnboompjes. Het voelt als de koelte van een pauwenveer.
Nishiki market is weer een overdekte markt met etenswaren. Je krijgt nooit genoeg van deze markten, neem alleen de geur bij het stalletje waar ze thee roosteren. We kopen maar geen verse krabben, want die gaan altijd zo stinken in het vliegtuig terug. Alleen een zakje Sansho (Japanse peper), dat fris tintelt op je tong. Vers gemalen op een stenen handmolen. De Narazuke (pickled komkommer) ziet er wat bedenkelijk uit, maar is in Japan erg gewild. De beste kwaliteit heeft drie jaar gerijpt.
Bij de family Market praten we even met twee leuke malloten die met roeptoeters reclame maken voor het een of andere filmfestival. Met handen en voeten, want hun kennis van het Engels is vergelijkbaar met onze Japanse talenknobbel.
Dan nemen we lijn 5 naar de Fushimi Inari Taisha Shrine. Hier is het proppen bij de bushalte, maar iedereen wacht op zijn beurt en schikt in dus iedereen kan mee. Fushimi is een Shinto heiligdom waar de godheid Inari wordt verheerlijkt, een en ander heeft te maken met de oogst.
Er is een rondgang door de beboste heuvels aan de rand (van het centrum van) Kyoto met duizend oranjerode torii. Het pad in zijn geheel rondlopen neemt nogal wat tijd. Maar een stukje wandelen onder de tori terwijl de zon onder gaat brengt ons al in een bijzonder mooie stemming. Het mooie gevoel blijft behouden bij het proppen bij de halte van lijn 5 terug.
's Avonds boren we een geheel nieuwe laag restaurantjes aan op de 11e verdieping van het Kyoto Centraal en gaan we lekker sushi eten. Daarna nemen we zeven roltrappen naar beneden voordat we weer terug zijn op de begane grond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten