Vandaag arriveren we in Kyoto (Kjooto zeggen ze hier). Uiteraard weer per trein. De reis erheen voert ons langs eindeloze rijstvelden met bergen op de achtergrond, en boerderijen op de voorgrond. En tientallen treinstationnetjes waar we lekker hard doorheen denderen. Op een gegeven moment zien we geen rijstvelden meer, maar water. Dat is lake Biwa, en naderen we Kyoto. Aan de omvang van het Centraal Station te zien moet Kyoto wel een flink grotere stad zijn dan Kanzanawa. Dat klopt, Kyoto is een miljoenenstad.
We laten het gekofferte achter in hotel Ibis, zowat in het station, en switchen meteen in de tempel-bezichtig mode. Hiertoe schaffen we twee dagpassen voor de stadsbus aan, en gaan op route. Kyoto is enorm uitgestrekt en we doen flink wat haltes aan voordat we voor de Kinkaku-ji tempel staan. In vroeger tijden was dit een luxe landhuis, maar de edelman die het bewoonde liet er bij zijn overlijden een tempel van maken. Waar iedereen voor komt is een gouden paviljoen gelegen aan een fraaie vijver. Een must-see, maar erg drukbezocht.
Ryoanji Temple is wat rustiger, en nodigt wat meer uit tot rust en contemplatie. Hier is een heel beroemde Zen-tuin te zien, met als ingredienten alleen grint en rotsblokken. Na honderd jaar mediteren kan je alle vijftien stenen in de tuin tegelijk zien, en heb je de verlichting bereikt. De meeste mensen hebben dat geduld niet; ze blikken door hun smartphone alsof er Pokemon punten te scoren zjn. Na dik een half uur mediteren blijft de vijftiende steen ons ontglippen en besluiten we maar op terugtocht te gaan.
Na heel wat meer haltes dan op de heenreis komen we weer in de buurt van het station. We hadden even niet door dat we in de verkeerde bus zaten. Maar Japanners zijn hulpvaardig. Het hotel heeft onze koffers keurig in een net gevangen, want ze gingen blijkbaar door de lobby zwemmen terwijl we weg waren.
Daarna een hapje eten in Porta, een ondergrondse food-alley bij het station met een verbluffende hoeveelheid niets-aan-de-hand tentjes, waar het eten evenwel top is. Het eten met stokjes gaat steeds beter. En je mag slurpen als je noedels eet. Dat helpt. En het menu staat meestal nagemaakt in plastic 1:1 in de etalage. Het ziet er bijna echt uit. Een kunstvorm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten