Dezer dagen wordt Lake Ashi bij Hakone onveilig gemaakt door een vloot piratenschepen. Ze schuimen de kusten van het meer af en ontvoeren de nietsvermoedende toeristen aan boord. Ze worden weer aan wal gezet, evenwel op een hele andere plek als dat ze opgepikt zijn. Onze abductie vindt plaats bij Togendai Station, vlakbij ons Palace Hotel. Hoewel het gelukkig niet erg koud is, waait er een frisse wind op het meer en zijn de bergen rond het meer in nevelen gehuld.
Aan de oever zien we een rode Torii in het water staan. Een Torii is de afscheiding tussen het profane en het heilige gedeelte bij een Shinto tempel. En ze kunnen zomaar in het water staan.
Het piratenschip zet ons aan land bij Hakone Machi aan de andere kant van het meer, en we wandelen welgemoed langs het meer over de oude hoofdweg naar het plaatsje Hakone Ashinoko Narukawa. De weg is omzoomd door eeuwenoude ceders. In Ashinoko slaan we sandwiches in bij de Seven-Eleven, en nemen de bus naar Odawara.
Daar staat een knollig bergtreintje klaar dat rammelend en steunend het steile spoor omhoog neemt. Vanuit de raampjes is er mooi uitzicht over bosrijke valleitjes. Bij Gora Station stappen we over op een funicula, die ons naar Sounzan station brengt. We zitten dan al op dik 600 boven sea level.
De pret is nog niet uit, want onze tocht gaat verder per kabelbaan naar Owakudani (1044 m). We bevinden ons aan de rand van een enorme caldera, waar kwalijk riekende gassen in langgerekte pluimen vrijkomen. We zitten hier vlakbij Mt Fuji, en dat is feitelijk een enorme vulkaankegel. Gelukkig deelt men vochtige mondlapjes uit tegen de vulcanische fluimen. Als je eieren kookt in het vulcanisch verhitte water, wordt de schaal zwart. Of zo'n ei lekker is weten we niet.
Door de aanwakkerende wind breekt het wolkendek een beetje en laat Mount Fuji zich in volle glorie zien. Rondom ons klinken vergenoegde kreten, begeleid door een spervuur van sluiters die afgaan.
Vanaf Owakudani nemen we de kabelbaan weer naar beneden met prachtig uitzicht op het meer. Bij Togendai Stadion zoeven we de remise in en zo is de rondtrip voltooit.
We dineren weer in het Japanse restaurant en babbelen wat met een echtpaar uit Osaka. Ze weten zich nog Anton Geesink te herinneren, en wensen ons een mooie vakantie toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten