Vandaag hebben we een reisdag en het doel is de stad Matsumoto. We stappen vlak voor het Palace Hotel op de bus. We maken nog een laatste foto van Fuji, en na een fijne rit door de bergen bij Hakone stappen we op de shinkanze naar Shin-Yokohama.
Vervolgens nemen we de rapid naar Hachioji en stappen daar over op de express naar Matsumoto. Het treinreizen valt ons erg mee. de dienstregeling loopt als een japans uurwerk, de mensen zijn vriendelijk en voorkomend, en de treinen en perrons zijn brandschoon. geen gedoe met kaartjes kopen want we hebben een Japan Railway Pass. Zelfs het gesleep met koffers is beperkt, want we reizen licht, met slechts de allernodigste benodigdheden in een kleine koffer.
Als we op het perron zitten, komen er een paar bullet trains in volle vaart langsrazen. In Tokyo begon er een Amerikaan spontaan te applaudiseren bij een dergelijke gebeurtenis. Inderdaad indrukwekkend. Hebben we thuis niet, ondanks de miljardeninvesteringen. Alle lijnen, treinen, perrons en instapdeuren zijn ook in het Engels aangegeven. Alle haltes worden ook tweetalig afgeroepen. als je hier verdwaalt, moet je in de leer bij mijn grootmoeder.
Matsumoto is bekend om zijn zwarte kraaienkasteel, dat hier werd gebouwd in de tijd dat wij Barentz naar de Barentz zee stuurden. Het is helemaal van hout en zes verdiepingen hoog. En het is zwart, vandaar de term kraaienkasteel. Van binnen is het spartaans, want het werd slechts gebruikt voor de verdediging van het omringende paleis. Dat paleis is helaas in 1923 afgebrand. De toegangsbrug heeft een zigzag, zodat er geen kwade geesten overheen kunnen.
Het vrijwillige gidsencorps vist ons uit de menigte en we maken dankbaar gebruik van hun diensten. Bij de ingang is het weer schoenen uittrekken, maar gezien de ruimte bij de poort beperkt is, moet je ze zelf meedragen. Daartoe worden keurige plastic zakken uitgedeeld. Die Japanners denken aan alles. Bij het afscheid krijgen we van mevrouw Chinatsu een kunstig gevouwen origami-kasteeltje. Wij hebben voor haar een paar miniatuur delftsblauwe klompjes. Iedereen blij!
's Avonds nemen we onze intrek op de dertiende verdieping van het Buena Vista Hotel. Het bad heeft gouden kranen en het uitzicht is Buena.
Het kan zijn dat het blog vanaf morgen even in de pijplijn blijft steken, want we gaan wandelen in de Japanse Alpen, en de wifi-dichtheid zal wellicht zo dun zijn als de alpinische lucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten