Het witte-reiger kasteel van Himeji

Beste vrienden en volgers,

Het zit er weer op, dit is de de laatste aflevering van dit blog Op reis in Japan. Onze verwachtingen waren hooggespannen, maar de werkelijkheid was nog mooier. Vriendelijke mensen, boeiende ontmoetingen, fantastische bezienswaardigheiden en lekker eten. Dit is het verslag van onze laatste dag in Japan.

Het ziet er zo prachtig uit op de plaatjes in de folders, het kasteel van Himeji, en het is ook erg de moeite waard. We nemen de lange rijen en drommen toeristen voor lief, plus het ongemak van een drukkend hete dag. Het kasteel is helemaal van hout, hoewel je dat niet zou zeggen aan de buitenkant. Maar het is bestreken met een soort witte kalklaag. De verklaart ook de naam; het kasteel heeft wel iets weg van een vlucht witte reigers met alle die gevleugelde daken.

Van binnen is het een echt vechtkasteel, het interieur is nogal kaal. Je kan via nauwe trappetjes helemaal tot boven komen, en dan heb je een mooi uitzicht over de hele omgeving. Wat ook defensief gesproken ook de bedoeling was van het kasteel. Het werd gebouwd toen wij de VOC aan het oprichten waren.

Volgens goed Japans gebruik dragen we onze schoen in plastic tassen met ons mee. En overal staan vriendelijke stewards die de bezoekersstromen in goede banen leiden.

 

Ons combinatieticket heeft ook een afscheurstrookje voor de Kokoen Garden. De tuin, of liever gezegd tuinen zijn in 1992 aangelegd op de plaats waar vroeger de samoerai woonden die bij het kasteel hoorden. Gezien de balans en rijpheid van Kokoen zou je een veel hogere leeftijd schatten.

Er zijn negen aparte tuinen, alle natuurlijk Japanse stijl, maar elk met een eigen thema: watertuin, kweektuin, landschapstuin, bamboetuin, theetuin (met theepaviljoen) enzovoort. De tuinen zijn met bamboe schuttingen en lemen muren van elkaar gescheiden, en onze ontdekkingstocht levert steeds weer nieuwe pareltjes van hovenierskunst op.

Rond deze tijd zijn de tuiniers de pijnbomen aan het manicureren (of hoe je dat arborisch noemt); met de hand worden de bosjes naalden uitgedund, en de scheve takjes worden verwijderd met een gouden snoeimesje. Dat laatste is natuurlijk niet waar, maar het geeft wel de zorg en toewijding weer waarmee deze tuinen in stand worden gehouden. Een waardige afsluiting van onze mooie reis door Japan.

Weer buiten worden we opgepikt door de Himeij Loop Bus die ons vermoeide reizigers voor een luttele honderd yen bij het station afzet. Onze laatste expresstrein in Japan dropt ons een uur later in Osaka Central.

Rest ons nog de thuisreis per vliegtuig morgenochtend. In geval van schrijvenswaardigheden volgt nog een appendix op dit blog. Maar voor nu:

Beste vrienden en volgers, bedankt voor het lezen en tot een volgende keer!