Niet ver van Kyoto ligt de stad Nara, dat een geliefd doel is voor een dagje de stad uit. Het is lekker warm, zeker voor eind october, en de bezienswaardigheden liggen aangenaam op loopafstand van elkaar en niet te ver van het station. Er zijn (zoals overal in Japan) veel tempels en schrijnen, die allemaal druk bezocht worden. Het boeddhisme en de Shinto is hier levend. De oudste tempels hier stammen uit de achtste eeuw, toen wij elkaar nog met Rijnlandse zwaarden te lijf gingen. Maar toen was Nara de hoofdstad van het Japanse keizerrijk.
We wandelen op ons gemak door Nara Park. Hier lopen roedels herten vrij rond en komen verwachtigsvol naar je toe lopen en testen of je al Shika Senbei (deer cracker) hebt gekocht bij een van de vele stalletjes. Soms worden ze wat opdringerig.
Japan is natuurlijk het land van de pagodes, en hier staat er een met vijf daken, het symbool van Nara. Maar het is een replica uit de vijftiende eeuw, de eerste uit de achtste eeuw is afgebrand.
Bij de Todaiji Tempel is de Daibutsuden Hall gelegen, die een reusachtig Boeddhabeeld huisvest. De hal is het grootste houten gebouw van Japan. Roken verboden uiteraard.
In een van de enorme houten pilaren is vlak boven de vloer een gat gehouwen, als het oog van een naald. Men zegt dat als je door het nauwe gat kan kruipen, je in het Nirwana zal worden opgenomen. De vele schoolkinderen gaan dat natuurlijk allemaal proberen. Een Amerikaanse toerist lukt het ook, zij het na een hilarische spartelpartij. Ik persoonlijk ga maar voor Odin's banket.
We parkeren onze billen even bovenop een koele steen in de schaduw om de overgebleven zoete broodjes (nog van Kyomi) op te peuzelen. Als we klaar zijn komt een groepje schoolkinderen, keurig in uniform, langs voor een schoolopdracht. 'Interview een toerist in het Engels, stel je voor, vraag zijn naam en vraag of ie weet waar Gifu ligt (daar komen de schoolkinderen vandaan). En als de toerist Gifu wil bezoeken, moet ie in het rechterhokje van het schoolschrift zijn naam opschrijven'. Nou, daar willen we wel aan meewerken. En de juf krijgt een folder van het Sieboldhuis Leiden kado. In het Japans. Goudverguld is ze.
Bij de Tamukeyama Hachimangu shrine is een free rest area. Je mag zelf een kom groene thee tappen, en even bijkomen van alle reuring en wierook. Vriendelijk verzoek om je kom weer af te wassen bij het aanrechtje in de hoek voor de volgende smachtende.
De toegangsweg naar KasugaTaisha Shrine is omzoomd door vele honderden stenen lantaarns, wat een heel apart effect geeft. Ze zijn gedoneerd door aanbidders, die hier al eeuwenlang het heiligdom komen bezoeken. De lantaarns worden twee keer per jaar ontstoken tijdens speciale lantaarn festivals.
Tegen vijf uur drommen we samen met de overige dagjesmensen Nara Station weer binnen en een uur later staan we op Kyoto Centraal. Een heerlijk dagje de stad uit.
Vlakbij de Shinkansen perrons waar we morgen Kyoto zullen verlaten, vinden we nog weer een rits eettentjes; voor mensen die voor ze op de bullit train springen gauw nog wat willen eten. Het wordt curry met rijst en paddestoelen en geroosterd varkensvlees.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten