Beste vrienden en volgers,
Het is over de hele wereld gewoonte: voor hotels is check in time 14:00 hrs. Zo ook in het o zo ordelijke Tokyo. Dus laten we de koffers achter bij de balie van het Shiba Park Hotel en gaan we eerst wat sandwiches en water kopen in de Family Store. Daar kunnen we meteen yens pinnen met de giropas.
We lopen het Shiba Park in, en verorberen onze zandheksen op een bankje tussen de lunchende Japanners, die vooral noedels naar binnen werken (met stokjes). Daarna nemen we een kijkje bij het nabijgelegen Zojo-Ji tempelcomplex. Het is erg oud in die zin dat het complex hier al honderden jaren gevestigd is, maar veel is toch nieuwbouw.
Er is een hal met een grote gouden Japanse Boeddha, waar men onderweg van of naar kanoor snel even een wierookje kan aansteken. Maar ook buiten zie je Boeddha's.
En een enorme bronzen klok, die je door middel van een soort stormram tot in Keulen kan laten donderen.
Nabij is een tuin met met Jizo-beeldjes. Jizo is een bodhisattva voor hiernamaals zaken. In de Japanse cultuur speciaal een godheid in verband met unborn children van wat voor soort ook. De beeldjes zijn versierd zijn met bloemen en vrolijk draaiende molentjes.
We gaan gezellig op de foto met twee dames in klederdracht. Het blijken ook toeristen te zijn, en wel uit Korea, met een aardig mondje Engels.
En voor 200 yen mag je good fortune afsmeken door een briefje op te hangen aan het
hek.
Het straatbeeld is van een verbluffende properheid. Geen rommel, geen grafitti, geen ordeloosheid, geen gedrang geen gesnij. Men rookt niet op straat, maar in aparte rookhokken, de automobilisten stoppen voor oranje verkeerslichten (met de lichten naast elkaar en niet boven elkaar), en rode voetgangersmannetjes zijn echt rode voetgangersmannetjes. Veel mensen hebben een wit mondkapje op (effectief of protest?), en lopen ook hier veelal op hun smartphone te staren. Maar botsen wordt nauwkeurig vermeden. Al met al eigenlijk een heel prettige gewaarwording, vooral ook omdat het zonnetje lekker schijnt en er een licht briesje blaast.
Hier in de buurt staat ook TokyoTower, een soort Eiffeltoren apres la lettre, en toch wel ongeveer even hoog. We gaan vanavond nog even terug als het donker is, want dan is ie feeeriek verlicht. Maar eerst een uiltje knappen in het hotel. In een vliegtuig slaap je niet echt lekker uit je levert toch zeven uur van je dag in. Onze koffers staan al op de kamer. Welkom in Tokyo!
vrijdag 30 september 2016
Over de Barentz Zee
Beste vrienden en volgers,
Als we wakker worden is het nog een beetje donker. We horen Stan, onze neef en part-time commensaal al beneden rommelen in de keuken. We hebben geen haast, want ons vliegtuig vertrekt pas om drie uur vanmiddag. We nemen een lekkere espresso en kieperen op ons gemak de laatste overbodigheden in onze koffers.
We arriveren per trein binnen het uur op Schiphol, en leveren vervolgens moedig slag tegen de rijen voor de luggage drop-off, de security en de marechaussee. Daarna kunnen we nog even chillen in de ABN-AMRO lounge, voor we embarkeren op de Boeing-777.
De route voert ons over het Behouden Huys bij Nova Zembla, we razen over de Siberische toendra's met hun bevroren mammoeten, en steken bij Vladivostok de Japanse zee over.
Na de landing voert de Friendly Shuttlebus ons door een eindeloze betonzee naar het centrum van Tokyo. De wegen lopen af en toe driehoog boven elkaar. De bovenste is snelweg, zonder stoplichten, en als je bestemming nadert, daal je af en stijgt het aantal stoplichten navenant. Londen heeft zijn statige ouderwetse zwarte cab, in Tokyo is dat de eerbiedwaardige en statige Toyota Crown. Voor normale mensen sinds mensenheugenis uit productie. Het centrum is op het eerste gezicht ook een eindeloze betonzee. Maar dat beeld gaan we de volgende dagen nuanceren.
Als we wakker worden is het nog een beetje donker. We horen Stan, onze neef en part-time commensaal al beneden rommelen in de keuken. We hebben geen haast, want ons vliegtuig vertrekt pas om drie uur vanmiddag. We nemen een lekkere espresso en kieperen op ons gemak de laatste overbodigheden in onze koffers.
We arriveren per trein binnen het uur op Schiphol, en leveren vervolgens moedig slag tegen de rijen voor de luggage drop-off, de security en de marechaussee. Daarna kunnen we nog even chillen in de ABN-AMRO lounge, voor we embarkeren op de Boeing-777.
De route voert ons over het Behouden Huys bij Nova Zembla, we razen over de Siberische toendra's met hun bevroren mammoeten, en steken bij Vladivostok de Japanse zee over.
Na de landing voert de Friendly Shuttlebus ons door een eindeloze betonzee naar het centrum van Tokyo. De wegen lopen af en toe driehoog boven elkaar. De bovenste is snelweg, zonder stoplichten, en als je bestemming nadert, daal je af en stijgt het aantal stoplichten navenant. Londen heeft zijn statige ouderwetse zwarte cab, in Tokyo is dat de eerbiedwaardige en statige Toyota Crown. Voor normale mensen sinds mensenheugenis uit productie. Het centrum is op het eerste gezicht ook een eindeloze betonzee. Maar dat beeld gaan we de volgende dagen nuanceren.
zondag 25 september 2016
Japanologie
Beste vrienden en volgers,
Het is zover, we gaan weer het spreekwoordelijke zeegat uit.
We gaan een bezoekje aan Japan betalen, om maar 's een mooie Engelse uitdrukking te gebruiken.
We vliegen donderdag op Tokyo en hopen flink kennis te maken met de Japanse cultuur.
Hieronder alvast een kiekje van de eerste Japanse tuin. Die is lekker dichtbij, een meter afstand van onze keukendeur.
Abonneren op:
Posts (Atom)